plagg
Faroese
Etymology
From Old Norse plagg, from Proto-Germanic *plaggą.
Pronunciation
- IPA(key): [plakː]
Noun
plagg n (genitive singular plags, plural pløgg)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | plagg | plaggið | pløgg | pløggini |
| accusative | plagg | plaggið | pløgg | pløggini |
| dative | plaggi | plagginum | pløggum | pløggunum |
| genitive | plags | plagsins | plagga | plagganna |
Norwegian Bokmål
Etymology
Noun
plagg n (definite singular plagget, indefinite plural plagg, definite plural plagga or plaggene)
- a garment (single item of clothing)
Derived terms
References
- “plagg” in The Bokmål Dictionary.
Norwegian Nynorsk
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /plɑɡː/
Noun
plagg n (definite singular plagget, indefinite plural plagg, definite plural plagga)
- a garment (single item of clothing)
Derived terms
- kledeplagg, kleplagg, klesplagg
- ytterplagg
References
- “plagg” in The Nynorsk Dictionary.
Swedish
Etymology
From Old Norse plagg, from Proto-Germanic *plaggą.
Noun
plagg n
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | plagg | plaggs |
| definite | plagget | plaggets | |
| plural | indefinite | plagg | plaggs |
| definite | plaggen | plaggens |