pluriformis
Latin
Etymology
From plūs (“more”) + -fōrmis (“having the form of”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [pɫuː.rɪˈfoːr.mɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [plu.riˈfɔr.mis]
Adjective
plūrifōrmis (neuter plūrifōrme); third-declension two-termination adjective
- (post-classical) pluriform, having many forms, manifold, varied
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | plūrifōrmis | plūrifōrme | plūrifōrmēs | plūrifōrmia | |
| genitive | plūrifōrmis | plūrifōrmium | |||
| dative | plūrifōrmī | plūrifōrmibus | |||
| accusative | plūrifōrmem | plūrifōrme | plūrifōrmēs plūrifōrmīs |
plūrifōrmia | |
| ablative | plūrifōrmī | plūrifōrmibus | |||
| vocative | plūrifōrmis | plūrifōrme | plūrifōrmēs | plūrifōrmia | |
Descendants
References
- “pluriformis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- pluriformis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.