pobyć

Polish

Etymology

From po- +‎ być. Compare Kashubian pòbëc and Slovincian pôbëc.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpɔ.bɘt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔbɘt͡ɕ
  • Syllabification: po‧być

Verb

pobyć pf

  1. (intransitive) to stay for some time, to be somewhere temporarily

Conjugation

Conjugation of pobyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pobyć
future tense 1st pobędę pobędziemy
2nd pobędziesz pobędziecie
3rd pobędzie pobędą
impersonal pobędzie się
past tense 1st pobyłem,
-(e)m pobył 		pobyłam,
-(e)m pobyła 		pobyłom,
-(e)m pobyło 		pobyliśmy,
-(e)śmy pobyli 		pobyłyśmy,
-(e)śmy pobyły
2nd pobyłeś,
-(e)ś pobył 		pobyłaś,
-(e)ś pobyła 		pobyłoś,
-(e)ś pobyło 		pobyliście,
-(e)ście pobyli 		pobyłyście,
-(e)ście pobyły
3rd pobył pobyła pobyło pobyli pobyły
impersonal pobyto
conditional 1st pobyłbym,
bym pobył 		pobyłabym,
bym pobyła 		pobyłobym,
bym pobyło 		pobylibyśmy,
byśmy pobyli 		pobyłybyśmy,
byśmy pobyły
2nd pobyłbyś,
byś pobył 		pobyłabyś,
byś pobyła 		pobyłobyś,
byś pobyło 		pobylibyście,
byście pobyli 		pobyłybyście,
byście pobyły
3rd pobyłby,
by pobył 		pobyłaby,
by pobyła 		pobyłoby,
by pobyło 		pobyliby,
by pobyli 		pobyłyby,
by pobyły
impersonal pobyto by
imperative 1st niech pobędę pobądźmy
2nd pobądź pobądźcie
3rd niech pobędzie niech pobędą
anterior adverbial participle pobywszy
verbal noun pobycie

Further reading

  • pobyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pobyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.