poczynić

Polish

Etymology

From po- +‎ czynić.

Pronunciation

  • IPA(key): /pɔˈt͡ʂɘ.ɲit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘɲit͡ɕ
  • Syllabification: po‧czy‧nić

Verb

poczynić pf

  1. (transitive) to multitask (to handle multiple tasks at once)
  2. (transitive) to make, to cause

Conjugation

Conjugation of poczynić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive poczynić
future tense 1st poczynię poczynimy
2nd poczynisz poczynicie
3rd poczyni poczynią
impersonal poczyni się
past tense 1st poczyniłem,
-(e)m poczynił 		poczyniłam,
-(e)m poczyniła 		poczyniłom,
-(e)m poczyniło 		poczyniliśmy,
-(e)śmy poczynili 		poczyniłyśmy,
-(e)śmy poczyniły
2nd poczyniłeś,
-(e)ś poczynił 		poczyniłaś,
-(e)ś poczyniła 		poczyniłoś,
-(e)ś poczyniło 		poczyniliście,
-(e)ście poczynili 		poczyniłyście,
-(e)ście poczyniły
3rd poczynił poczyniła poczyniło poczynili poczyniły
impersonal poczyniono
conditional 1st poczyniłbym,
bym poczynił 		poczyniłabym,
bym poczyniła 		poczyniłobym,
bym poczyniło 		poczynilibyśmy,
byśmy poczynili 		poczyniłybyśmy,
byśmy poczyniły
2nd poczyniłbyś,
byś poczynił 		poczyniłabyś,
byś poczyniła 		poczyniłobyś,
byś poczyniło 		poczynilibyście,
byście poczynili 		poczyniłybyście,
byście poczyniły
3rd poczyniłby,
by poczynił 		poczyniłaby,
by poczyniła 		poczyniłoby,
by poczyniło 		poczyniliby,
by poczynili 		poczyniłyby,
by poczyniły
impersonal poczyniono by
imperative 1st niech poczynię poczyńmy
2nd poczyń poczyńcie
3rd niech poczyni niech poczynią
passive adjectival participle poczyniony poczyniona poczynione poczynieni poczynione
anterior adverbial participle poczyniwszy
verbal noun poczynienie

Further reading

  • poczynić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • poczynić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.