podniecenie

Polish

Etymology

From podniecić +‎ -enie.

Pronunciation

  • IPA(key): /pɔd.ɲɛˈt͡sɛ.ɲɛ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: pod‧nie‧ce‧nie

Noun

podniecenie n

  1. verbal noun of podniecić
  2. excitement, buzz
  3. arousal, titillation

Declension

Declension of podniecenie
singular
nominative podniecenie
genitive podniecenia
dative podnieceniu
accusative podniecenie
instrumental podnieceniem
locative podnieceniu
vocative podniecenie

Further reading

  • podniecenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • podniecenie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.