possestrix
Latin
Etymology
From possideō, possessum (“to have”, verb) + -trīx f (“-ess”, agentive suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [pɔsˈsɛs.triːks]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [posˈsɛs.t̪riks]
Noun
possestrīx f (genitive possestrīcis, masculine possessor); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | possestrīx | possestrīcēs |
| genitive | possestrīcis | possestrīcum |
| dative | possestrīcī | possestrīcibus |
| accusative | possestrīcem | possestrīcēs |
| ablative | possestrīce | possestrīcibus |
| vocative | possestrīx | possestrīcēs |
Descendants
- French : possessrice