praedicatrix
Latin
Etymology
From praedicō, praedicātum (“to proclaim”, verb) + -trīx f (“-ess”, agentive suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [prae̯.dɪˈkaː.triːks]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pre.d̪iˈkaː.t̪riks]
Noun
praedicātrīx f (genitive praedicātrīcis, masculine praedicātor); third declension
- a woman who makes known; a female proclaimer, publisher
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | praedicātrīx | praedicātrīcēs |
| genitive | praedicātrīcis | praedicātrīcum |
| dative | praedicātrīcī | praedicātrīcibus |
| accusative | praedicātrīcem | praedicātrīcēs |
| ablative | praedicātrīce | praedicātrīcibus |
| vocative | praedicātrīx | praedicātrīcēs |
References
- “praedicatrix”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praedicatrix in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.