praemonitor
Latin
Etymology
From praemoneō (“I forewarn”) + -tor (“-er”, agent noun suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [prae̯ˈmɔ.nɪ.tɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [preˈmɔː.ni.t̪or]
Noun
praemonitor m (genitive praemonitōris); third declension
- (post-Classical Latin) a forewarner, premonitor
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | praemonitor | praemonitōrēs |
| genitive | praemonitōris | praemonitōrum |
| dative | praemonitōrī | praemonitōribus |
| accusative | praemonitōrem | praemonitōrēs |
| ablative | praemonitōre | praemonitōribus |
| vocative | praemonitor | praemonitōrēs |
Related terms
Descendants
- → English: premonitor
- French: prémoniteur
- Italian: premonitore
- Spanish: premonitore
References
- “praemonitor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “praemonitor” in Lewis & Short, A Latin Dictionary
- praemonitor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.