prebitus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of prēbeō.

Participle

prēbitus (feminine prēbita, neuter prēbitum); first/second-declension participle

  1. alternative form of praebitus

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative prēbitus prēbita prēbitum prēbitī prēbitae prēbita
genitive prēbitī prēbitae prēbitī prēbitōrum prēbitārum prēbitōrum
dative prēbitō prēbitae prēbitō prēbitīs
accusative prēbitum prēbitam prēbitum prēbitōs prēbitās prēbita
ablative prēbitō prēbitā prēbitō prēbitīs
vocative prēbite prēbita prēbitum prēbitī prēbitae prēbita