primigenius
Latin
Etymology
From primus (“first”) + genus (“birth, origin”) + -ius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [priː.mɪˈɡɛ.ni.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pri.miˈd͡ʒɛː.ni.us]
Adjective
prīmigenius (feminine prīmigenia, neuter prīmigenium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | prīmigenius | prīmigenia | prīmigenium | prīmigeniī | prīmigeniae | prīmigenia | |
| genitive | prīmigeniī | prīmigeniae | prīmigeniī | prīmigeniōrum | prīmigeniārum | prīmigeniōrum | |
| dative | prīmigeniō | prīmigeniae | prīmigeniō | prīmigeniīs | |||
| accusative | prīmigenium | prīmigeniam | prīmigenium | prīmigeniōs | prīmigeniās | prīmigenia | |
| ablative | prīmigeniō | prīmigeniā | prīmigeniō | prīmigeniīs | |||
| vocative | prīmigenie | prīmigenia | prīmigenium | prīmigeniī | prīmigeniae | prīmigenia | |
Derived terms
- sulcus primigenius
Descendants
- Italian: primigenio
- Spanish: primigenio
References
- “primigenius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- primigenius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.