proeliatus

Latin

Etymology

Perfect participle of proelior

Participle

proeliātus (feminine proeliāta, neuter proeliātum); first/second-declension participle

  1. fought, battled

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative proeliātus proeliāta proeliātum proeliātī proeliātae proeliāta
genitive proeliātī proeliātae proeliātī proeliātōrum proeliātārum proeliātōrum
dative proeliātō proeliātae proeliātō proeliātīs
accusative proeliātum proeliātam proeliātum proeliātōs proeliātās proeliāta
ablative proeliātō proeliātā proeliātō proeliātīs
vocative proeliāte proeliāta proeliātum proeliātī proeliātae proeliāta