promittens
Latin
Etymology
Present participle of prōmittō.
Participle
prōmittēns (genitive prōmittentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | prōmittēns | prōmittentēs | prōmittentia | ||
| genitive | prōmittentis | prōmittentium | |||
| dative | prōmittentī | prōmittentibus | |||
| accusative | prōmittentem | prōmittēns | prōmittentēs prōmittentīs |
prōmittentia | |
| ablative | prōmittente prōmittentī1 |
prōmittentibus | |||
| vocative | prōmittēns | prōmittentēs | prōmittentia | ||
1When used purely as an adjective.