przytrafić

Polish

From przy- +‎ trafić.

przytrafić pf (imperfective przytrafiać)

(reflexive with się) to bechance, to befall, to happen [with dative ‘to someone’]
Synonym: przydarzyć się

Conjugation of *przytrafić* pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		przytrafić
future tense	1^st	przytrafię			przytrafimy
	2^nd	przytrafisz			przytraficie
	3^rd	przytrafi			przytrafią
	impersonal	przytrafi się
past tense	1^st	przytrafiłem, -(e)m przytrafił	przytrafiłam, -(e)m przytrafiła	przytrafiłom, -(e)m przytrafiło	przytrafiliśmy, -(e)śmy przytrafili	przytrafiłyśmy, -(e)śmy przytrafiły
	2^nd	przytrafiłeś, -(e)ś przytrafił	przytrafiłaś, -(e)ś przytrafiła	przytrafiłoś, -(e)ś przytrafiło	przytrafiliście, -(e)ście przytrafili	przytrafiłyście, -(e)ście przytrafiły
	3^rd	przytrafił	przytrafiła	przytrafiło	przytrafili	przytrafiły
	impersonal	przytrafiono
conditional	1^st	przytrafiłbym, bym przytrafił	przytrafiłabym, bym przytrafiła	przytrafiłobym, bym przytrafiło	przytrafilibyśmy, byśmy przytrafili	przytrafiłybyśmy, byśmy przytrafiły
	2^nd	przytrafiłbyś, byś przytrafił	przytrafiłabyś, byś przytrafiła	przytrafiłobyś, byś przytrafiło	przytrafilibyście, byście przytrafili	przytrafiłybyście, byście przytrafiły
	3^rd	przytrafiłby, by przytrafił	przytrafiłaby, by przytrafiła	przytrafiłoby, by przytrafiło	przytrafiliby, by przytrafili	przytrafiłyby, by przytrafiły
	impersonal	przytrafiono by
imperative	1^st	niech przytrafię			przytrafmy
	2^nd	przytraf			przytrafcie
	3^rd	niech przytrafi			niech przytrafią
anterior adverbial participle		przytrafiwszy
verbal noun		przytrafienie