publiceren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch publiceren, from Middle French publicer, from Latin pūblicō.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌpy.bliˈseː.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: pu‧bli‧ce‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

publiceren

  1. (transitive) to publish
    Synonym: uitgeven
  2. (transitive, obsolete) to proclaim, to announce

Conjugation

Conjugation of publiceren (weak)
infinitive publiceren
past singular publiceerde
past participle gepubliceerd
infinitive publiceren
gerund publiceren n
present tense past tense
1st person singular publiceer publiceerde
2nd person sing. (jij) publiceert, publiceer2 publiceerde
2nd person sing. (u) publiceert publiceerde
2nd person sing. (gij) publiceert publiceerde
3rd person singular publiceert publiceerde
plural publiceren publiceerden
subjunctive sing.1 publicere publiceerde
subjunctive plur.1 publiceren publiceerden
imperative sing. publiceer
imperative plur.1 publiceert
participles publicerend gepubliceerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Descendants

  • Afrikaans: publiseer

See also

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.