quadrantalis
Latin
Etymology 1
From quadrāns (“a fourth”) + -ālis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kʷa.dranˈtaː.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kʷa.d̪ran̪ˈt̪aː.lis]
Adjective
quadrantālis (neuter quadrantāle); third-declension two-termination adjective
- (relational) quarter
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | quadrantālis | quadrantāle | quadrantālēs | quadrantālia | |
| genitive | quadrantālis | quadrantālium | |||
| dative | quadrantālī | quadrantālibus | |||
| accusative | quadrantālem | quadrantāle | quadrantālēs quadrantālīs |
quadrantālia | |
| ablative | quadrantālī | quadrantālibus | |||
| vocative | quadrantālis | quadrantāle | quadrantālēs | quadrantālia | |
Related terms
References
- “quadrantalis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- quadrantalis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Etymology 2
Inflected form of quadrantal.
Noun
quadrantālis n
- genitive singular of quadrantal