quaerens
Latin
Etymology
Present active participle of quaerō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈkʷae̯.rẽːs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈkʷɛː.rens]
Participle
quaerēns (genitive quaerentis); third-declension one-termination participle
- seeking, looking for
- asking, questioning, inquiring
- striving for; endeavoring
- missing, lacking
- desiring
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | quaerēns | quaerentēs | quaerentia | ||
| genitive | quaerentis | quaerentium | |||
| dative | quaerentī | quaerentibus | |||
| accusative | quaerentem | quaerēns | quaerentēs quaerentīs |
quaerentia | |
| ablative | quaerente quaerentī1 |
quaerentibus | |||
| vocative | quaerēns | quaerentēs | quaerentia | ||
1When used purely as an adjective.
Noun
quaerēns m (genitive quaerentis); third declension
- (law) a plaintiff or complainant
Declension
Third-declension noun (i-stem).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | quaerēns | quaerentēs |
| genitive | quaerentis | quaerentium |
| dative | quaerentī | quaerentibus |
| accusative | quaerentem | quaerentēs quaerentīs |
| ablative | quaerente | quaerentibus |
| vocative | quaerēns | quaerentēs |
Descendants
References
- Niermeyer, Jan Frederik (1976) “quaerens”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill, page 877/1