qualificatio
Latin
Etymology
Late medieval; from quālificāre, quālificō (“to qualify”) + -tiō.
Noun
quālificātiō f (genitive quālificātiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | quālificātiō | quālificātiōnēs |
| genitive | quālificātiōnis | quālificātiōnum |
| dative | quālificātiōnī | quālificātiōnibus |
| accusative | quālificātiōnem | quālificātiōnēs |
| ablative | quālificātiōne | quālificātiōnibus |
| vocative | quālificātiō | quālificātiōnēs |
Descendants
- Catalan: qualificació
- → Middle French: qualification
- French: qualification
- → English: qualification
- Galician: cualificación
- → German: Qualifikation
- Italian: qualificazione
- Occitan: qualificacion
- Portuguese: qualificação
- Romanian: calificație
- Spanish: cualificación