quiditas
Latin
Alternative forms
Etymology
From quid (“what”) + -tās (“ness”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈkʷɪ.dɪ.taːs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈkʷiː.d̪i.t̪as]
Noun
quiditās f (genitive quiditātis); third declension
- (Medieval Latin) quiddity, whatness
- c. 1250, Thomas Aquinas, chapter 4, in Dē ente et essentiā:
- Omnis autem essentia vel quiditās potest intelligī sine hōc, quod aliquid intelligātur dē esse suō; possum enim intelligere quid est homō vel phoenīx et tamen ignōrāre an esse habeat in rērum nātūrā.
- But every essence or quiddity can be understood without anything being understood about its existence; for I can understand what a man is, or a phoenix, and yet not know whether it has existence in the nature of things.
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | quiditās | quiditātēs |
| genitive | quiditātis | quiditātum |
| dative | quiditātī | quiditātibus |
| accusative | quiditātem | quiditātēs |
| ablative | quiditāte | quiditātibus |
| vocative | quiditās | quiditātēs |