quvanç
Crimean Tatar
Etymology
From Proto-Turkic *kïb (“luck, happiness”). Compare Turkish kıvanç (“pleasure”)
Noun
quvanç
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | quvanç | quvançlar |
| genitive | quvançnıñ | quvançlarnıñ |
| dative | quvançqa | quvançlarğa |
| accusative | quvançnı | quvançlarnı |
| locative | quvançta | quvançlarda |
| ablative | quvançtan | quvançlardan |
Derived terms
- quvançlı
- quvançnen