radiatus
See also: Radiatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of radiō.
Participle
radiātus (feminine radiāta, neuter radiātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | radiātus | radiāta | radiātum | radiātī | radiātae | radiāta | |
| genitive | radiātī | radiātae | radiātī | radiātōrum | radiātārum | radiātōrum | |
| dative | radiātō | radiātae | radiātō | radiātīs | |||
| accusative | radiātum | radiātam | radiātum | radiātōs | radiātās | radiāta | |
| ablative | radiātō | radiātā | radiātō | radiātīs | |||
| vocative | radiāte | radiāta | radiātum | radiātī | radiātae | radiāta | |
Descendants
- → Translingual: Radiatus
References
- “radiatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “radiatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "radiatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- radiatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.