ragja
See also: rágja
Hungarian
Etymology
rag (“terminal inflectional suffix”) + -ja (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈrɒɡjɒ]
- Hyphenation: rag‧ja
Noun
ragja
- third-person singular single-possession possessive of rag
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ragja | — |
| accusative | ragját | — |
| dative | ragjának | — |
| instrumental | ragjával | — |
| causal-final | ragjáért | — |
| translative | ragjává | — |
| terminative | ragjáig | — |
| essive-formal | ragjaként | — |
| essive-modal | ragjául | — |
| inessive | ragjában | — |
| superessive | ragján | — |
| adessive | ragjánál | — |
| illative | ragjába | — |
| sublative | ragjára | — |
| allative | ragjához | — |
| elative | ragjából | — |
| delative | ragjáról | — |
| ablative | ragjától | — |
| non-attributive possessive – singular |
ragjáé | — |
| non-attributive possessive – plural |
ragjáéi | — |