randu

Esperanto

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈrandu/
  • Rhymes: -andu
  • Hyphenation: ran‧du

Verb

randu

  1. imperative of randi

Lithuanian

Verb

randu

  1. first-person singular present of rasti

Livvi

Etymology

From Proto-Finnic *ranta. Cognates include Finnish ranta and Estonian rand.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈrɑn.du/
  • Rhymes: -ɑndu
  • Hyphenation: ran‧du

Noun

randu (genitive rannan, partitive randua)

  1. shore, coast
  2. border, edge
  3. territory, region

Declension

Declension of randu (Type 3/jalgu, nd-nn gradation)
singular plural
nominative randu rannat
genitive rannan rannoin
partitive randua randoi
illative randah randoih
inessive rannas rannois
elative rannaspäi rannoispäi
allative rannale rannoile
adessive rannal rannoil
ablative rannalpäi rannoilpäi
translative rannakse rannoikse
essive rannannu rannoinnu
abessive rannattah rannoittah
comitative rannanke rannoinke
instructive rannoin
prolative rannači

References

  • Olga Žarinova (2012) Pagizemmo Karjalakse [Let's speak Karelian], St Petersburg, →ISBN, page 11
  • Tatjana Boiko (2019) “randu”, in Suuri Karjal-Venʹalaine Sanakniigu (livvin murreh) [The Big Karelian-Russian dictionary (Livvi dialect)], 2nd edition, →ISBN

Old French

Verb

randu

  1. past participle of randre