randu
Esperanto
Pronunciation
- IPA(key): /ˈrandu/
- Rhymes: -andu
- Hyphenation: ran‧du
Verb
randu
- imperative of randi
Lithuanian
Verb
randu
- first-person singular present of rasti
Livvi
Etymology
From Proto-Finnic *ranta. Cognates include Finnish ranta and Estonian rand.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈrɑn.du/
- Rhymes: -ɑndu
- Hyphenation: ran‧du
Noun
randu (genitive rannan, partitive randua)
Declension
| Declension of randu (Type 3/jalgu, nd-nn gradation) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | randu | rannat |
| genitive | rannan | rannoin |
| partitive | randua | randoi |
| illative | randah | randoih |
| inessive | rannas | rannois |
| elative | rannaspäi | rannoispäi |
| allative | rannale | rannoile |
| adessive | rannal | rannoil |
| ablative | rannalpäi | rannoilpäi |
| translative | rannakse | rannoikse |
| essive | rannannu | rannoinnu |
| abessive | rannattah | rannoittah |
| comitative | rannanke | rannoinke |
| instructive | rannoin | |
| prolative | rannači | |
References
- Olga Žarinova (2012) Pagizemmo Karjalakse [Let's speak Karelian], St Petersburg, →ISBN, page 11
- Tatjana Boiko (2019) “randu”, in Suuri Karjal-Venʹalaine Sanakniigu (livvin murreh) [The Big Karelian-Russian dictionary (Livvi dialect)], 2nd edition, →ISBN
Old French
Verb
randu
- past participle of randre