rarefactus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of rarefaciō.
Participle
rarefactus (feminine rarefacta, neuter rarefactum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | rarefactus | rarefacta | rarefactum | rarefactī | rarefactae | rarefacta | |
| genitive | rarefactī | rarefactae | rarefactī | rarefactōrum | rarefactārum | rarefactōrum | |
| dative | rarefactō | rarefactae | rarefactō | rarefactīs | |||
| accusative | rarefactum | rarefactam | rarefactum | rarefactōs | rarefactās | rarefacta | |
| ablative | rarefactō | rarefactā | rarefactō | rarefactīs | |||
| vocative | rarefacte | rarefacta | rarefactum | rarefactī | rarefactae | rarefacta | |