reaflac
Old English
Etymology
rēaf (“to rob”) + -lāc (“-lock”)
Pronunciation
- IPA(key): /ˈræ͜ɑːf.lɑːk/, [ˈræ͜ɑːv.lɑːk]
Noun
rēaflāc n
Declension
Strong a-stem:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | rēaflāc | rēaflāc |
| accusative | rēaflāc | rēaflāc |
| genitive | rēaflāces | rēaflāca |
| dative | rēaflāce | rēaflācum |