recognitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of recognōscō.
Participle
recognitus (feminine recognita, neuter recognitum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | recognitus | recognita | recognitum | recognitī | recognitae | recognita | |
| genitive | recognitī | recognitae | recognitī | recognitōrum | recognitārum | recognitōrum | |
| dative | recognitō | recognitae | recognitō | recognitīs | |||
| accusative | recognitum | recognitam | recognitum | recognitōs | recognitās | recognita | |
| ablative | recognitō | recognitā | recognitō | recognitīs | |||
| vocative | recognite | recognita | recognitum | recognitī | recognitae | recognita | |