recutiens
Latin
Etymology
Present participle of recutiō
Participle
recutiēns (genitive recutientis); third-declension one-termination participle
- striking back
- rebounding
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | recutiēns | recutientēs | recutientia | ||
| genitive | recutientis | recutientium | |||
| dative | recutientī | recutientibus | |||
| accusative | recutientem | recutiēns | recutientēs recutientīs |
recutientia | |
| ablative | recutiente recutientī1 |
recutientibus | |||
| vocative | recutiēns | recutientēs | recutientia | ||
1When used purely as an adjective.