refectorius
Latin
Etymology
From the stem refect- of reficiō (“I restore, refresh”) + -tōrius (“-ory”, adjective-forming suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [rɛ.fɛkˈtoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [re.fekˈt̪ɔː.ri.us]
Adjective
refectōrius (feminine refectōria, neuter refectōrium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | refectōrius | refectōria | refectōrium | refectōriī | refectōriae | refectōria | |
| genitive | refectōriī | refectōriae | refectōriī | refectōriōrum | refectōriārum | refectōriōrum | |
| dative | refectōriō | refectōriae | refectōriō | refectōriīs | |||
| accusative | refectōrium | refectōriam | refectōrium | refectōriōs | refectōriās | refectōria | |
| ablative | refectōriō | refectōriā | refectōriō | refectōriīs | |||
| vocative | refectōrie | refectōria | refectōrium | refectōriī | refectōriae | refectōria | |