refocilatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of refocilō.
Participle
refocilātus (feminine refocilāta, neuter refocilātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | refocilātus | refocilāta | refocilātum | refocilātī | refocilātae | refocilāta | |
| genitive | refocilātī | refocilātae | refocilātī | refocilātōrum | refocilātārum | refocilātōrum | |
| dative | refocilātō | refocilātae | refocilātō | refocilātīs | |||
| accusative | refocilātum | refocilātam | refocilātum | refocilātōs | refocilātās | refocilāta | |
| ablative | refocilātō | refocilātā | refocilātō | refocilātīs | |||
| vocative | refocilāte | refocilāta | refocilātum | refocilātī | refocilātae | refocilāta | |