reht
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *reht.
Adjective
reht
Inflection
Declension of reht (a-stem)
| strong declension | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| case | masculine | feminine | neuter | plural | ||
| nominative | reht | reht | reht | rehta, rehte | ||
| accusative | rehtan, rehten | rehta | reht | rehta, rehte | ||
| genitive | rehtes | rehtero | rehtes | rehtero | ||
| dative | rehtin, rehtemo | rehtero | rehtin, rehtemo | rehton | ||
| weak declension | ||||||
| case | masculine | feminine | neuter | plural | ||
| nominative | rehto | rehta | rehta | rehton | ||
| accusative | rehton | rehton | rehta | rehton | ||
| genitive | rehtin | rehton | rehtin | rehtono | ||
| dative | rehtin | rehton | rehtin | rehton | ||
Descendants
- Middle Dutch: recht
Further reading
- “reht (II)”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /rext/, [reçt]
Adjective
reht
- alternative form of riht
Declension
Declension of reht — Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | reht | reht | reht |
| Accusative | rehtne | rehte | reht |
| Genitive | rehtes | rehtre | rehtes |
| Dative | rehtum | rehtre | rehtum |
| Instrumental | rehte | rehtre | rehte |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | rehte | rehta, rehte | reht |
| Accusative | rehte | rehta, rehte | reht |
| Genitive | rehtra | rehtra | rehtra |
| Dative | rehtum | rehtum | rehtum |
| Instrumental | rehtum | rehtum | rehtum |
Declension of reht — Weak
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | rehta | rehte | rehte |
| Accusative | rehtan | rehtan | rehte |
| Genitive | rehtan | rehtan | rehtan |
| Dative | rehtan | rehtan | rehtan |
| Instrumental | rehtan | rehtan | rehtan |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | rehtan | rehtan | rehtan |
| Accusative | rehtan | rehtan | rehtan |
| Genitive | rehtra, rehtena | rehtra, rehtena | rehtra, rehtena |
| Dative | rehtum | rehtum | rehtum |
| Instrumental | rehtum | rehtum | rehtum |
Old High German
Etymology
From Proto-West Germanic *reht, whence also Old English riht, Old Norse réttr.
Adjective
reht
Descendants
- Middle High German: rëht
- Alemannic German: Rëcht
- Central Franconian: rääch, räht, räät (western Ripuarian, parts of western Moselle Franconian), reht, reet, reecht (other parts of Moselle Franconian), räächt (eastern Moselle Franconian)
- German: recht, Recht
- Hunsrik: richt
- Luxembourgish: riets, riicht, Recht (influenced by German)
- Vilamovian: racht
- Yiddish: רעכט (rekht)
Old Saxon
Etymology
From Proto-West Germanic *reht, whence also Old English riht, Old Norse réttr.
Adjective
reht