reiculus
Latin
Etymology
Pronunciation
- re͡iculus: (Classical Latin) IPA(key): [ˈrɛi̯.kʊ.ɫʊs]
- re͡iculus: (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈrɛi̯.ku.lus]
- reiculus: (Classical Latin) IPA(key): [rɛjˈjɪ.kʊ.ɫʊs]
- reiculus: (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [reˈjiː.ku.lus]
Adjective
reiculus (feminine reicula, neuter reiculum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | reiculus | reicula | reiculum | reiculī | reiculae | reicula | |
| genitive | reiculī | reiculae | reiculī | reiculōrum | reiculārum | reiculōrum | |
| dative | reiculō | reiculae | reiculō | reiculīs | |||
| accusative | reiculum | reiculam | reiculum | reiculōs | reiculās | reicula | |
| ablative | reiculō | reiculā | reiculō | reiculīs | |||
| vocative | reicule | reicula | reiculum | reiculī | reiculae | reicula | |
References
- reiculus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “reiculus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press