reiecturus
Latin
Etymology
Future active participle of rēiciō (“I throw back; repel”).
Participle
reiectūrus (feminine reiectūra, neuter reiectūrum); first/second-declension participle
- about to throw, cast or fling back.
- about to chase, force or drive back, repel.
- (figuratively) about to reject
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | reiectūrus | reiectūra | reiectūrum | reiectūrī | reiectūrae | reiectūra | |
| genitive | reiectūrī | reiectūrae | reiectūrī | reiectūrōrum | reiectūrārum | reiectūrōrum | |
| dative | reiectūrō | reiectūrae | reiectūrō | reiectūrīs | |||
| accusative | reiectūrum | reiectūram | reiectūrum | reiectūrōs | reiectūrās | reiectūra | |
| ablative | reiectūrō | reiectūrā | reiectūrō | reiectūrīs | |||
| vocative | reiectūre | reiectūra | reiectūrum | reiectūrī | reiectūrae | reiectūra | |