repropitiatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of repropitiō.

Participle

repropitiātus (feminine repropitiāta, neuter repropitiātum); first/second-declension participle

  1. propitiated again

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative repropitiātus repropitiāta repropitiātum repropitiātī repropitiātae repropitiāta
genitive repropitiātī repropitiātae repropitiātī repropitiātōrum repropitiātārum repropitiātōrum
dative repropitiātō repropitiātae repropitiātō repropitiātīs
accusative repropitiātum repropitiātam repropitiātum repropitiātōs repropitiātās repropitiāta
ablative repropitiātō repropitiātā repropitiātō repropitiātīs
vocative repropitiāte repropitiāta repropitiātum repropitiātī repropitiātae repropitiāta

References