restiarius
Latin
Etymology
From restis (“rope, cord”) + -ārius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [rɛs.tiˈaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [res.t̪iˈaː.ri.us]
Noun
restiārius m (genitive restiāriī or restiārī); second declension
- A rope-maker.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | restiārius | restiāria | restiārium | restiāriī | restiāriae | restiāria | |
| genitive | restiāriī | restiāriae | restiāriī | restiāriōrum | restiāriārum | restiāriōrum | |
| dative | restiāriō | restiāriae | restiāriō | restiāriīs | |||
| accusative | restiārium | restiāriam | restiārium | restiāriōs | restiāriās | restiāria | |
| ablative | restiāriō | restiāriā | restiāriō | restiāriīs | |||
| vocative | restiārie | restiāria | restiārium | restiāriī | restiāriae | restiāria | |