retunsus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of retundō.

Participle

retūnsus (feminine retūnsa, neuter retūnsum); first/second-declension participle

  1. blunted, dulled
  2. deadened, weakened
  3. restrained

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative retūnsus retūnsa retūnsum retūnsī retūnsae retūnsa
genitive retūnsī retūnsae retūnsī retūnsōrum retūnsārum retūnsōrum
dative retūnsō retūnsae retūnsō retūnsīs
accusative retūnsum retūnsam retūnsum retūnsōs retūnsās retūnsa
ablative retūnsō retūnsā retūnsō retūnsīs
vocative retūnse retūnsa retūnsum retūnsī retūnsae retūnsa

References

  • retunsus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • retunsus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.