riguus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈrɪ.ɡu.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈriː.ɡu.us]
Adjective
riguus (feminine rigua, neuter riguum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | riguus | rigua | riguum | riguī | riguae | rigua | |
| genitive | riguī | riguae | riguī | riguōrum | riguārum | riguōrum | |
| dative | riguō | riguae | riguō | riguīs | |||
| accusative | riguum | riguam | riguum | riguōs | riguās | rigua | |
| ablative | riguō | riguā | riguō | riguīs | |||
| vocative | rigue | rigua | riguum | riguī | riguae | rigua | |
Related terms
References
- “riguus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- riguus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.