riksmarskalk
Swedish
Etymology
riks- + marskalk. Cognate of German Reichsmarschall.
Noun
riksmarskalk c
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | riksmarskalk | riksmarskalks |
| definite | riksmarskalken | riksmarskalkens | |
| plural | indefinite | riksmarskalkar | riksmarskalkars |
| definite | riksmarskalkarna | riksmarskalkarnas |
References
- ^ Utrikes namnbok (7th ed., 2007) →ISBN