rintingere
Italian
Etymology
Verb
rintìngere (first-person singular present rintìngo, first-person singular past historic rintìnsi, past participle rintìnto, auxiliary avére)
Conjugation
Conjugation of rintìngere (root-stressed -ere; irregular) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | rintìngere | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | rintingèndo | |||
| present participle | rintingènte | past participle | rintìnto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | rintìngo | rintìngi | rintìnge | rintingiàmo | rintingéte | rintìngono |
| imperfect | rintingévo | rintingévi | rintingéva | rintingevàmo | rintingevàte | rintingévano |
| past historic | rintìnsi | rintingésti | rintìnse | rintingémmo | rintingéste | rintìnsero |
| future | rintingerò | rintingerài | rintingerà | rintingerémo | rintingeréte | rintingerànno |
| conditional | rintingerèi | rintingerésti | rintingerèbbe, rintingerébbe | rintingerémmo | rintingeréste | rintingerèbbero, rintingerébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | rintìnga | rintìnga | rintìnga | rintingiàmo | rintingiàte | rintìngano |
| imperfect | rintingéssi | rintingéssi | rintingésse | rintingéssimo | rintingéste | rintingéssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| rintìngi | rintìnga | rintingiàmo | rintingéte | rintìngano | ||
| negative imperative | non rintìngere | non rintìnga | non rintingiàmo | non rintingéte | non rintìngano | |