riscotere
Italian
Verb
riscòtere (first-person singular present riscòto, first-person singular past historic riscòssi, past participle riscòsso, auxiliary avére)
- (transitive, poetic or colloquial) alternative form of riscuotere
Conjugation
Conjugation of riscòtere (root-stressed -ere; irregular) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | riscòtere | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | riscotèndo | |||
| present participle | riscotènte | past participle | riscòsso | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | riscòto | riscòti | riscòte | riscotiàmo | riscotéte | riscòtono |
| imperfect | riscotévo | riscotévi | riscotéva | riscotevàmo | riscotevàte | riscotévano |
| past historic | riscòssi | riscotésti | riscòsse | riscotémmo | riscotéste | riscòssero |
| future | riscoterò | riscoterài | riscoterà | riscoterémo | riscoteréte | riscoterànno |
| conditional | riscoterèi | riscoterésti | riscoterèbbe, riscoterébbe | riscoterémmo | riscoteréste | riscoterèbbero, riscoterébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | riscòta | riscòta | riscòta | riscotiàmo | riscotiàte | riscòtano |
| imperfect | riscotéssi | riscotéssi | riscotésse | riscotéssimo | riscotéste | riscotéssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| riscòti | riscòta | riscotiàmo | riscotéte | riscòtano | ||
| negative imperative | non riscòtere | non riscòta | non riscotiàmo | non riscotéte | non riscòtano | |