riv
Danish
Verb
riv
- imperative of rive
Faroese
Etymology
From Old Norse rif, from Proto-Germanic *ribją.
Pronunciation
- IPA(key): /ɹiːv/
- Rhymes: -iːv
Noun
riv n (genitive singular rivs, plural riv)
Declension
| n22 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | riv | rivið | riv | rivini |
| accusative | riv | rivið | riv | rivini |
| dative | rivi | rivinum | rivjum, rivum | rivjunum, rivunum |
| genitive | rivs | rivsins | rivja | rivjanna |
Synonyms
- (rib): rivjabein
Derived terms
- kjøtriv
- miðriv
- sandriv
- síðuriv
- skammriv
- válgarariv
Norwegian Bokmål
Verb
riv
- imperative of rive
Norwegian Nynorsk
Etymology 1
Verb
riv
Etymology 2
Noun
riv n (definite singular rivet, indefinite plural riv, definite plural rivi)
- (pre-1917) alternative form of rev
Swedish
Etymology
Deverbal from riva (“tear, scratch”).
Pronunciation
- Rhymes: -iːv
Noun
riv n
- (colloquial) intensity, feistiness
- en låt med riv i
- a rocking tune
- chili ger riv i såsen
- chili adds feistiness to the sauce
- (colloquial) abrasion, abrasiveness
- riv i halsen
- a scratchy feeling in the throat
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | riv | rivs |
| definite | rivet | rivets | |
| plural | indefinite | — | — |
| definite | — | — |
See also
Verb
riv
- imperative of riva