rixatrix
Latin
Etymology
From rixor, rixātum (“to quarrel”, verb) + -trīx f (“-ess”, agentive suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [rɪkˈsaː.triːks]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [rikˈsaː.t̪riks]
Noun
rixātrīx f (genitive rixātrīcis, masculine rixātor); third declension
- scolding or quarrelsome female, a scold
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | rixātrīx | rixātrīcēs |
| genitive | rixātrīcis | rixātrīcum |
| dative | rixātrīcī | rixātrīcibus |
| accusative | rixātrīcem | rixātrīcēs |
| ablative | rixātrīce | rixātrīcibus |
| vocative | rixātrīx | rixātrīcēs |