ronkall

Norwegian Nynorsk

Etymology

From ron (witchcraft) +‎ kall (man).

Pronunciation

  • IPA(key): /runkaʎː/

Noun

ronkall m (definite singular ronkallen, indefinite plural ronkallar, definite plural ronkallane)

  1. (dialectal, Trøndersk, Skjåk) alternative form of runekall (a wizard)