rozbiec

Polish

From roz- +‎ biec.

rozbiec pf (imperfective rozbiegać)

(reflexive with się) to run away from one another, to run in different directions
(reflexive with się) to fan out, to scatter, to diverge

Conjugation of *rozbiec* pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozbiec
future tense	1^st	rozbiegnę			rozbiegniemy
	2^nd	rozbiegniesz			rozbiegniecie
	3^rd	rozbiegnie			rozbiegną
	impersonal	rozbiegnie się
past tense	1^st	rozbiegłem, -(e)m rozbiegł	rozbiegłam, -(e)m rozbiegła	rozbiegłom, -(e)m rozbiegło	rozbiegliśmy, -(e)śmy rozbiegli	rozbiegłyśmy, -(e)śmy rozbiegły
	2^nd	rozbiegłeś, -(e)ś rozbiegł	rozbiegłaś, -(e)ś rozbiegła	rozbiegłoś, -(e)ś rozbiegło	rozbiegliście, -(e)ście rozbiegli	rozbiegłyście, -(e)ście rozbiegły
	3^rd	rozbiegł	rozbiegła	rozbiegło	rozbiegli	rozbiegły
	impersonal	rozbiegnięto
conditional	1^st	rozbiegłbym, bym rozbiegł	rozbiegłabym, bym rozbiegła	rozbiegłobym, bym rozbiegło	rozbieglibyśmy, byśmy rozbiegli	rozbiegłybyśmy, byśmy rozbiegły
	2^nd	rozbiegłbyś, byś rozbiegł	rozbiegłabyś, byś rozbiegła	rozbiegłobyś, byś rozbiegło	rozbieglibyście, byście rozbiegli	rozbiegłybyście, byście rozbiegły
	3^rd	rozbiegłby, by rozbiegł	rozbiegłaby, by rozbiegła	rozbiegłoby, by rozbiegło	rozbiegliby, by rozbiegli	rozbiegłyby, by rozbiegły
	impersonal	rozbiegnięto by
imperative	1^st	niech rozbiegnę			rozbiegnijmy
	2^nd	rozbiegnij			rozbiegnijcie
	3^rd	niech rozbiegnie			niech rozbiegną
anterior adverbial participle		rozbiegłszy
verbal noun		rozbiegnięcie