rozstać

Polish

From roz- +‎ stać.

rozstać pf (imperfective rozstawać)

(reflexive with się) to part, to part ways
(reflexive with się) to split up, to break up [with z (+ instrumental) ‘with someone’]

Conjugation of *rozstać* pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozstać
future tense	1^st	rozstanę			rozstaniemy
	2^nd	rozstaniesz			rozstaniecie
	3^rd	rozstanie			rozstaną
	impersonal	rozstanie się
past tense	1^st	rozstałem, -(e)m rozstał	rozstałam, -(e)m rozstała	rozstałom, -(e)m rozstało	rozstaliśmy, -(e)śmy rozstali	rozstałyśmy, -(e)śmy rozstały
	2^nd	rozstałeś, -(e)ś rozstał	rozstałaś, -(e)ś rozstała	rozstałoś, -(e)ś rozstało	rozstaliście, -(e)ście rozstali	rozstałyście, -(e)ście rozstały
	3^rd	rozstał	rozstała	rozstało	rozstali	rozstały
	impersonal	rozstano
conditional	1^st	rozstałbym, bym rozstał	rozstałabym, bym rozstała	rozstałobym, bym rozstało	rozstalibyśmy, byśmy rozstali	rozstałybyśmy, byśmy rozstały
	2^nd	rozstałbyś, byś rozstał	rozstałabyś, byś rozstała	rozstałobyś, byś rozstało	rozstalibyście, byście rozstali	rozstałybyście, byście rozstały
	3^rd	rozstałby, by rozstał	rozstałaby, by rozstała	rozstałoby, by rozstało	rozstaliby, by rozstali	rozstałyby, by rozstały
	impersonal	rozstano by
imperative	1^st	niech rozstanę			rozstańmy
	2^nd	rozstań			rozstańcie
	3^rd	niech rozstanie			niech rozstaną
anterior adverbial participle		rozstawszy
verbal noun		rozstanie

verbs