rubin
English
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɹuːbɪn/
Noun
rubin (plural rubins)
- Alternative form of rubine (“(obsolete) a ruby”).
- 1590, Edmund Spenser, “Book II, Canto III”, in The Faerie Queene. […], London: […] [John Wolfe] for William Ponsonbie, →OCLC:
- And, when she spake,
Sweete wordes, like dropping honny, she did shed;
And twixt the perles and rubins softly brake
- 1884, Richard Francis Burton, transl., Camoens - The Lyricks, Ode XI (Naquelle tempo brando):
- The rubins red and bright
References
- “rubin”, in Webster’s Revised Unabridged Dictionary, Springfield, Mass.: G. & C. Merriam, 1913, →OCLC.
Anagrams
Crimean Tatar
Conjunction
rubin
References
Danish
Noun
rubin c (singular definite rubinen, plural indefinite rubiner)
- ruby (gemstone)
Declension
| common gender |
singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | rubin | rubinen | rubiner | rubinerne |
| genitive | rubins | rubinens | rubiners | rubinernes |
References
Friulian
Noun
rubin m (plural rubins)
Hungarian
Alternative forms
- rubint (folksy)
Etymology
From German Rubin, from Medieval Latin rubinus (“ruby”), from Latin ruber (“red”).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈrubin]
- Hyphenation: ru‧bin
- Rhymes: -in
Noun
rubin (plural rubinok)
- ruby (gemstone)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | rubin | rubinok |
| accusative | rubint | rubinokat |
| dative | rubinnak | rubinoknak |
| instrumental | rubinnal | rubinokkal |
| causal-final | rubinért | rubinokért |
| translative | rubinná | rubinokká |
| terminative | rubinig | rubinokig |
| essive-formal | rubinként | rubinokként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | rubinban | rubinokban |
| superessive | rubinon | rubinokon |
| adessive | rubinnál | rubinoknál |
| illative | rubinba | rubinokba |
| sublative | rubinra | rubinokra |
| allative | rubinhoz | rubinokhoz |
| elative | rubinból | rubinokból |
| delative | rubinról | rubinokról |
| ablative | rubintól | rubinoktól |
| non-attributive possessive – singular |
rubiné | rubinoké |
| non-attributive possessive – plural |
rubinéi | rubinokéi |
| possessor | single possession | multiple possessions |
|---|---|---|
| 1st person sing. | rubinom | rubinjaim |
| 2nd person sing. | rubinod | rubinjaid |
| 3rd person sing. | rubinja | rubinjai |
| 1st person plural | rubinunk | rubinjaink |
| 2nd person plural | rubinotok | rubinjaitok |
| 3rd person plural | rubinjuk | rubinjaik |
Further reading
- rubin in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.
Norwegian Bokmål
Noun
rubin m (definite singular rubinen, indefinite plural rubiner, definite plural rubinene)
References
- “rubin” in The Bokmål Dictionary / The Nynorsk Dictionary.
Norwegian Nynorsk
Etymology
From Medieval Latin rubinus, from rubeus.
Noun
rubin m (definite singular rubinen, indefinite plural rubinar, definite plural rubinane)
References
- “rubin” in The Nynorsk Dictionary.
Old French
Alternative forms
Etymology
Borrowed from Medieval Latin rubinus (“ruby”), from Latin rubeus (“red”).
Noun
rubin oblique singular, m (oblique plural rubins, nominative singular rubins, nominative plural rubin)
- ruby (gemstone)
Descendants
- French: rubis
- → Middle English: ruby, rebe, ribe, rube, rubee, rubie, rybe, ryby
- English: ruby
- Norman: rubis
See also
Piedmontese
Pronunciation
- IPA(key): /ryˈbiŋ/
Noun
rubin m
Polish
Pronunciation
- IPA(key): /ˈru.bin/
Audio: (file) - Rhymes: -ubin
- Syllabification: ru‧bin
Noun
rubin m inan (diminutive rubinek)
- ruby (gemstone)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | rubin | rubiny |
| genitive | rubinu | rubinów |
| dative | rubinowi | rubinom |
| accusative | rubin | rubiny |
| instrumental | rubinem | rubinami |
| locative | rubinie | rubinach |
| vocative | rubinie | rubiny |
Derived terms
Further reading
- rubin in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rubin in Polish dictionaries at PWN
Romanian
Etymology
Noun
rubin n (plural rubine)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | rubin | rubinul | rubine | rubinele | |
| genitive-dative | rubin | rubinului | rubine | rubinelor | |
| vocative | rubinule | rubinelor | |||
Serbo-Croatian
Etymology
Derived from Medieval Latin rubīnus. First attested in the 16th century.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /rǔbiːn/
- Hyphenation: ru‧bin
Noun
rùbīn m inan (Cyrillic spelling ру̀бӣн)
- ruby (gemstone)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | rùbīn | rubini |
| genitive | rubína | rubina |
| dative | rubinu | rubinima |
| accusative | rubin | rubine |
| vocative | rubine | rubini |
| locative | rubinu | rubinima |
| instrumental | rubinom | rubinima |
References
- ^ Matasović, Ranko (2016–2021) “rubin”, in Dubravka Ivšić Majić, Tijmen Pronk, editors, Etimološki rječnik hrvatskoga jezika [Etymological dictionary of the Croatian language] (in Serbo-Croatian), Zagreb: Institut za hrvatski jezik i jezikoslovlje, page 309
Further reading
- “rubin”, in Hrvatski jezični portal [Croatian language portal] (in Serbo-Croatian), 2006–2025
Swedish
Pronunciation
Audio: (file) - Rhymes: -iːn
Noun
rubin c
- ruby (gemstone)
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | rubin | rubins |
| definite | rubinen | rubinens | |
| plural | indefinite | rubiner | rubiners |
| definite | rubinerna | rubinernas |