rudar
Latin
Verb
rudar
- first-person singular future passive indicative of rudō
Romanian
Etymology
Borrowed from Bulgarian рудар (rudar, “miner”), from руда (ruda, “ore”), from Proto-Slavic *ruda (“ore, mineral”), from *rudъ (“red, brown”).
Noun
rudar m (plural rudari)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | rudar | rudarul | rudari | rudarii | |
| genitive-dative | rudar | rudarului | rudari | rudarilor | |
| vocative | rudarule | rudarilor | |||
Serbo-Croatian
Pronunciation
- IPA(key): /rǔdaːr/
- Hyphenation: ru‧dar
Noun
rùdār m anim (Cyrillic spelling ру̀да̄р)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | rudar | rudari |
| genitive | rudára | rudara |
| dative | rudaru | rudarima |
| accusative | rudara | rudare |
| vocative | rudaru | rudari |
| locative | rudaru | rudarima |
| instrumental | rudarom | rudarima |
Further reading
- “rudar”, in Hrvatski jezični portal [Croatian language portal] (in Serbo-Croatian), 2006–2025
Slovene
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /rudàːr/
Noun
rudár m anim
- miner (a person who works in a mine)
Declension
| Masculine anim., soft o-stem | |||
|---|---|---|---|
| nom. sing. | rudár | ||
| gen. sing. | rudárja | ||
| singular | dual | plural | |
| nominative (imenovȃlnik) |
rudár | rudárja | rudárji |
| genitive (rodȋlnik) |
rudárja | rudárjev | rudárjev |
| dative (dajȃlnik) |
rudárju | rudárjema | rudárjem |
| accusative (tožȋlnik) |
rudárja | rudárja | rudárje |
| locative (mẹ̑stnik) |
rudárju | rudárjih | rudárjih |
| instrumental (orọ̑dnik) |
rudárjem | rudárjema | rudárji |
Further reading
- “rudar”, in Slovarji Inštituta za slovenski jezik Frana Ramovša ZRC SAZU (in Slovene), 2014–2025