ruminor
Latin
Alternative forms
Etymology
From rūmen.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈruː.mɪ.nɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈruː.mi.nor]
Verb
rūminor (present infinitive rūminārī, perfect active rūminātus sum); first conjugation, deponent
- to chew the cud
- to ruminate
Conjugation
Conjugation of rūminor (first conjugation, deponent)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | rūminor | rūmināris, rūmināre |
rūminātur | rūmināmur | rūmināminī | rūminantur | ||||||
| imperfect | rūminābar | rūminābāris, rūminābāre |
rūminābātur | rūminābāmur | rūminābāminī | rūminābantur | |||||||
| future | rūminābor | rūmināberis, rūminābere |
rūminābitur | rūminābimur | rūminābiminī | rūminābuntur | |||||||
| perfect | rūminātus + present active indicative of sum | ||||||||||||
| pluperfect | rūminātus + imperfect active indicative of sum | ||||||||||||
| future perfect | rūminātus + future active indicative of sum | ||||||||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | rūminer | rūminēris, rūminēre |
rūminētur | rūminēmur | rūminēminī | rūminentur | ||||||
| imperfect | rūminārer | rūminārēris, rūminārēre |
rūminārētur | rūminārēmur | rūminārēminī | rūminārentur | |||||||
| perfect | rūminātus + present active subjunctive of sum | ||||||||||||
| pluperfect | rūminātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | rūmināre | — | — | rūmināminī | — | ||||||
| future | — | rūminātor | rūminātor | — | — | rūminantor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | rūminārī | — | rūmināns | — | |||||||||
| future | rūminātūrum esse | — | rūminātūrus | rūminandus | |||||||||
| perfect | rūminātum esse | — | rūminātus | — | |||||||||
| future perfect | rūminātum fore | — | — | — | |||||||||
| perfect potential | rūminātūrum fuisse | — | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| rūminandī | rūminandō | rūminandum | rūminandō | rūminātum | rūminātū | ||||||||
Derived terms
Related terms
Descendants
References
- “ruminor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ruminor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.