rupturus

Latin

Etymology

Future active participle of rumpō.

Participle

ruptūrus (feminine ruptūra, neuter ruptūrum); first/second-declension participle

  1. about to rupture

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ruptūrus ruptūra ruptūrum ruptūrī ruptūrae ruptūra
genitive ruptūrī ruptūrae ruptūrī ruptūrōrum ruptūrārum ruptūrōrum
dative ruptūrō ruptūrae ruptūrō ruptūrīs
accusative ruptūrum ruptūram ruptūrum ruptūrōs ruptūrās ruptūra
ablative ruptūrō ruptūrā ruptūrō ruptūrīs
vocative ruptūre ruptūra ruptūrum ruptūrī ruptūrae ruptūra