rutt
Estonian
Etymology
From Proto-Finnic *rutto.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈrutː/
Noun
rutt (genitive rutu, partitive ruttu)
Declension
Declension of rutt (type paks)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | rutt | rutud |
| genitive | rutu | ruttude |
| partitive | ruttu | ruttusid |
| illative | rutusse | ruttudesse |
| inessive | rutus | ruttudes |
| elative | rutust | ruttudest |
| allative | rutule | ruttudele |
| adessive | rutul | ruttudel |
| ablative | rutult | ruttudelt |
| translative | rutuks | ruttudeks |
| terminative | rutuni | ruttudeni |
| essive | rutuna | ruttudena |
| abessive | rututa | ruttudeta |
| comitative | rutuga | ruttudega |
Swedish
Alternative forms
Etymology
Borrowed from French route. Attested since 1699.
Noun
rutt c
- a route ((preestablished) path traveled)
- Körde du den vanliga rutten?
- Did you drive the usual route?
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | rutt | rutts |
| definite | rutten | ruttens | |
| plural | indefinite | rutter | rutters |
| definite | rutterna | rutternas |