saccarius
Latin
Etymology
From saccus (“sack, bag; purse”) + -ārius (suffix forming relational adjectives and agent nouns).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sakˈkaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [sakˈkaː.ri.us]
Adjective
saccārius (feminine saccāria, neuter saccārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | saccārius | saccāria | saccārium | saccāriī | saccāriae | saccāria | |
| genitive | saccāriī | saccāriae | saccāriī | saccāriōrum | saccāriārum | saccāriōrum | |
| dative | saccāriō | saccāriae | saccāriō | saccāriīs | |||
| accusative | saccārium | saccāriam | saccārium | saccāriōs | saccāriās | saccāria | |
| ablative | saccāriō | saccāriā | saccāriō | saccāriīs | |||
| vocative | saccārie | saccāria | saccārium | saccāriī | saccāriae | saccāria | |
Derived terms
Related terms
Noun
saccārius m (genitive saccāriī or saccārī); second declension
- Someone who carries sacks.
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | saccārius | saccāriī |
| genitive | saccāriī saccārī1 |
saccāriōrum |
| dative | saccāriō | saccāriīs |
| accusative | saccārium | saccāriōs |
| ablative | saccāriō | saccāriīs |
| vocative | saccārie | saccāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- “saccarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- saccarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.