sacerdotula
Latin
Etymology
From sacerdōs (“priest, priestess”) + -ula f (diminutive suffix), from sacer (“sacred, holy”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sa.kɛrˈdoː.tʊ.ɫa]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [sa.t͡ʃerˈd̪ɔː.t̪u.la]
Noun
sacerdōtula f (genitive sacerdōtulae); first declension
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | sacerdōtula | sacerdōtulae |
| genitive | sacerdōtulae | sacerdōtulārum |
| dative | sacerdōtulae | sacerdōtulīs |
| accusative | sacerdōtulam | sacerdōtulās |
| ablative | sacerdōtulā | sacerdōtulīs |
| vocative | sacerdōtula | sacerdōtulae |
Related terms
References
- “sacerdotula”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sacerdotula in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.